Onder de Eiken heet dit monumentale statige herenhuis. Niets is minder waar. Wat een plaatje.
Na de voltooiing van dit karakteristieke woonhuis op stand, als een van de eerste in 1912 aan dit deel de Hoofdkade, werden aan de onverharde kade van het eiland tussen het nieuwe Stads-Ter Apeler kanaal en de Runde Amerikaanse Eiken geplant. Dit om het toch al fraaie, want rijke bebouwing van kapitaalkrachtigen nog wat meer jeu te geven. Toepasselijker kon het niet worden, het in de volksmond al het Golden Aailand genoemde heren-buurtje, tooide vanaf toen in de herfst in gouden bladeren van de Amerikaanse Eiken. Ze staan er nog steeds.
Ter zake: Dit is een van de best bewaarde, niet verknutselde authentieke herenbehuizingen die we in deze tijd nog aan kunnen treffen. Het wordt nu in de markt gezet door de derde bewoner in 113 jaar tijd. Alle bewoners hebben het huis met liefde en respect bewoond. Natuurlijk zijn erin de loop der decennia aanpassingen doorgevoerd die het leef comfort up to date hielden. Zo is in 1938 een extra schoorsteen opgetrokken voor de verwarming van de woonkamer, en is tegelijkertijd een badkamer op de verdieping gerealiseerd.
Ergens in de tijd is centrale verwarming aangelegd, is er deels isolatieglas geplaatst, is de keuken vervangen en is de indeling licht aangepast. Dat hoort bij een huizenleven en de toegenomen comfort normen. Dit is echter gedaan met enorm respect voor het bouwsel zelf. Nergens in het huis krijg je het gevoel dat je op een anachronismen stuit.
Op zolder treffen we nog het verblijf van het inwonende huispersoneel aan, in overduidelijk al decennia lang verlaten staat. Het is een monument van vervlogen tijden.
Eigenlijk is het onbegrijpelijk dat dit erfgoed niet is opgenomen in de lijst van rijksmonumenten. Het tijdsbeeld en de staat zijn overtuigend. Het heeft de eigenaar er niet van weerhouden de woning optimaal te preserveren.
De huidige eigenaar (vanaf 1973) heeft naast bewoning van het pand, praktijk gevoerd vanaf deze locatie. Daartoe is in 1975 een bijgebouw gerealiseerd, dat in 1980 nog eens fors is uitgebreid. Omdat de praktijk al enige jaren terug is gestopt, is het gebouw aangepast tot gastenverblijf.
Het treffende van dit bouwwerk is dat het ook nog geheel authentiek de jaren 70/80 uitstraling heeft, die door de rijksdienst voor het erfgoed tegenwoordig ook opgenomen worden in het monumentenregister.
Kortom, twee heel verschillende bouwwerken in één koop, beide met hun uitzonderlijke authentieke kenmerken.
Grove omschrijving van het gebodene:
Hoofdhuis: Geheel onderkelderd en opgedeeld in diverse ruimten, waaronder de wasruimte, stookruimte en wijnkelder, waar een mens gerust kan verdwalen.
Beau Etage: Geheel is stijl en minutieus geconserveerd. Geheel in stijl en klaar voor bewoning op niveau met alle monumentale details die het leven de moeite waard maken. Speciale benoeming van de entree en de hal met trappenhuis en toilet mag niet achterwege worden gelaten.
De verdieping, bereikbaar via de imposante bordestrap met enorm glas in loodwand is ruim en chique te noemen. De slaapkamers comfortabel sfeervol en de badkamer stijlvol en toereikend, Balkons en zonneterrassen in overvloed aanwezig.
De zolder is al jaren niet meer in gebruik, maar bereikbaar via een vaste trap. Hier treffen we naast bergruimte en mogelijk extra kamers het voormalige verblijf van het dienstpersoneel aan. De tijd heeft hier stil gestaan.
Het gastenverblijf, zelfstandig bereikbaar, ademt de sfeer van minder lang vervlogen tijden, die de meesten van ons nog goed voor de geest staan. Dit is feitelijk een multifunctioneel bouwwerk dat nu dienst doet als gastenverblijf voor de inmiddels uiterst volwassen kinderen en nageslacht, maar voor de volgende bewoner overduidelijk een praktijk of bedrijfsruimte zou kunnen zijn.
Voor de exacte indeling verwijzen we graag naar de plattegronden en film, omwille van de leesbaarheid van deze ode aan een monument.
Ten slotte, voor de liefhebbers buiten de regio.
Ter Apel komt helaas zeer regelmatig op de niet meest positieve manier in het nieuws aangaande zeer specifieke landelijke problematiek. Los van alle meningen die daar over bestaan, is Ter Apel een prachtig grensdorp met grote historische waarde. Denk daarbij ook aan het eeuwen oude klooster en de omgeving is verregaand tolerant voor de tekenen des tijds, de bevolking telt een kleine 10 duizend inwoners. Het is tevens goed vertoeven in de bossen en beekdalen van het mooie Westerwolde. Mede daarom zijn alle noodzakelijke voorzieningen aanwezig. Grotere steden als Groningen en Emmen zijn makkelijk bereikbaar. De aangeboden locatie bevind zich ver van de opvanglocatie, de bewoners hebben nimmer enige serieuze overlast ondervonden.